Reis door de grote leegte

Bart de Haas beschouwt het leven in de wildernis als een onbezorgd bestaan. Met alleen het vervullen van de fundamentele behoeften water, voedsel, lucht en bescherming tegen extreme omstandigheden kan de mens al gelukkig zijn. Rugzak, slaapzak en overige uitrusting is alles wat je nodig hebt. Op al zijn solotochten leerde hij met steeds minder uitrusting te leven tot hij alles op een rampzalige dag kwijtraakte. Met alleen zijn kleding en zijn kennis van de natuur werd het een ontdekkingstocht naar zijn plaats in het universum. Van de ontberingen in de eerste weken na het verlies van zijn uitrusting werd zijn tocht naar de bewoonde wereld een tocht door het aardse paradijs. Een zelf gespeerde zalm, een geschoten hoender met een zelfgemaakte pijl en boog, het verzamelen van bosbessen, het eten van zuivere in de natuur opgegroeide planten en de warmte van een met een vuurboog aangemaakt kampvuur deden hem beseffen dat je met niets gelukkiger kan zijn dan met iets. Tijdens de honderden kilometers lange tocht naar de bewoonde wereld ontstond een innerlijke tweestrijd: blijf ik in dit paradijs, of keer ik terug naar de hectiek van de beschaving?