Godinnen van de art nouveau

De vrouwen van de art nouveau zijn geen echte vrouwen.
Het zijn verleidelijke halfnaakte nimfen, of juist boze en in
zichzelf gekeerde heksen. Pin-upgirls of schikgodinnen.
Voor vrouwen bestonden er kunstmatige tweedelingen:
heilige of heks, maagd of verleidster. Dit was typerend
voor het eerste decennium van de 20ste eeuw, waarin massaconsumptie,
reclame, visuele uitingen en psychologische
onzekerheid hoogtij vierden. En het lijkt verdacht veel op de
tijd waarin wij nu leven.
Hoe werd de vrouw in de veranderende visuele cultuur rond
1900 ingezet? De positie van de vrouw was weliswaar in
beweging, maar de emancipatiebewegingen waren eigenlijk
pas net op gang gekomen. In de art nouveau (ook wel
jugendstil genoemd) kregen vrouwen als makers nog maar
weinig kansen. In dit boek zijn vrouwen te zien in werk van
Alphonse Mucha, Gustav Klimt, Aubrey Beardsley en René
Lalique. Daarnaast is er aandacht voor vrouwelijke
kunstenaars als Loïe Fuller, Sarah Bernhardt, Wilhelmina
Drupsteen, Käthe Buchler en Sylvia Pankhurst. Behalve de
strijd om vrouwenrechten komen ook de ontwikkelingen op
het gebied van toegepaste kunst aan bod.
Godinnen van de art nouveau werpt nieuw licht op een tijdperk
zonder weerga en kijkt naar de rol van de vrouw in de kunst
die toen de dienst uitmaakte. Geïdealiseerd in de beeldende
kunst, verleidelijk in tijdschriften en op reclameposters.