Vechten voor mijn leven

Henk Kuipers (1964) is voor de duvel niet bang. Het dikke boertje uit het Drentse Klazienaveen, dat in de klas met zijn klompje op de meester insloeg, groeide uit tot een leidinggevende figuur in de wereld van de outlaw-motorclubs.

Kuipers riep de toorn van de Hells Angels over zich af en haalde nationale en internationale bekendheid toen hij als kopstuk van Satudarah overstapte naar No Surrender. Sindsdien kijkt Henk elke dag wel een paar keer over zijn schouder. Uit voorzorg, niet omdat hij angst heeft. \'Als het komt dan komt het, daar ben ik heel makkelijk in.\'

In Vechten voor mijn leven volgen we de volstrekt bizarre, met motorolie, bloed, cocaïne en bankbiljetten geplaveide levensloop van een brullende beer met een klein hartje. Die genadeloos afrekent met lieden die hem een kunstje flikken, maar overloopt van liefde voor degenen die hem dierbaar zijn. Die overeind bleef in de keiharde wereld van kickboksen en kooigevechten, schouder aan schouder stond met Bill Clinton en knakworsten vrat met André Hazes.

Op Henkie, zo hebben de recente ontwikkelingen in de motorwereld bewezen, valt niet slechts één etiket te plakken. Onthullend, onthutsend, ontroerend... Lees dit boek!

(fragment) \'Op een dag wordt er bij me aan de deur geklopt. Een mannetje van de nationale recherche. Meneer Kuipers, zegt ie, U staat op een dodenlijst. Is er iets wat wij als politie voor u kunnen doen? Ik zeg: Ja, me vanaf nu nooit meer aanhouden als ik te hard rij! Niet dat het me wat uitmaakte trouwens, want bekeuringen vreet ik toch op, haha!\'


Journalist Michiel Blijboom (1961) schreef voor bladen als Panorama en HP/De Tijd. Ook vertaalde hij het boek Onderwereld op wielen over de onstuitbare opmars van de motorgangs. Voor Vechten voor mijn leven trok hij lange tijd met Henk Kuipers op.