paviljoen van gebroken handen

De gedichtenbundel 'paviljoen van gebroken handen' is opgebouwd uit zes deeltjes die in elkaar overvloeien. Het deel dat de titel heeft meegekregen, beschrijft op aangrijpende wijze het leven van mensen die zijn opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis,
Deze gedichten vertolken niet alleen datgene wat men ziet en hoort, kortom wat door de zintuigen wordt waargenomen, maar juist en vooral de gevoelens en emoties die zo vaak worden omschreven als 'niet onder woorden te brengen.'
Soms is de poezie van chris rockan bijna surrealistisch maar in wezen toch ook modern en verhalend. Bijna moeiteloos lijkt hij de taal te gebruiken waarin hij de schoonheid van het woord onlosmakelijk verbindt met precisie.
Dit alles nu wordt op sublieme wijze door chris rockan in beeldene taal verwoord. Het zijn deze emoties die een ieder mag meebeleven die met hem meereist op zijn avonturentocht door het gewone leven.