Odyssee

Deze vertaling van de Odyssee van Homeros is de eerste die afrekent met de traditie die de zwerftochten van Odysseus op de Middellandse Zee situeert. De afstanden, de havens en koersen die door Homeros worden genoemd zijn alleen op de Atlantische Oceaan logisch te plaatsen. Zijn nautische aanwijzingen vormen een soort "pilot" voor de zeevaarders van de bronstijd rond 1200 v.C. Nog belangrijker is het inwijdingsverhaal, dat de diepere bodem van het gehele werk vormt. De piraat Odysseus, die er niet voor terugdeinst vrouwen en kinderen te roven, wordt door de hoogste godinnen Kirke en Kalypso ingewijd in de religie van de wedergeboorte en transformeert via talrijke beproevingen in de gewijde koning die afrekent met de niet-ingewijde troonpretendenten van Ithaka. Dit boek is een uitwerking van de Atlantische theorieën van De Grave, Cailleux en Wilkens en geeft in de vele inleidingen een overzicht van de stand van zaken van het onderzoek in deze materie. Talloze onderwerpen en plaatsen worden besproken, zoals Troje, Kreta, Ithaka, Argos, Scheria, Kirke, scheepvaart, het schrift, Feniciërs, purper etc. De index van namen en onderwerpen maakt het boek tot een naslagwerk. Het besef van de meervoudige gelaagdheid geeft een ongekende diepgang aan het lezen van de Odyssee.