De Upanishads

De Upanishads worden geroemd niet alleen vanwege hun schoonheid, maar vooral omdat ze het wezen van de mens, de wereld en het bestaan duiden op een wijze die helder en tijdloos is, en die iedere kadering overstijgt. Ze vormen de bakermat voor de filosofie van non-dualiteit (advaita vedanta) en van yoga als methode tot bevrijding.

Beeldend, poëtisch, bondig en met levendige kracht onthullen deze teksten de verschilloze aard van de werkelijkheid en, bovenal, van vrijheid. Want het bewerkstelligen van het laatste, door de herkenning van jezelf als het Zelf, ofwel Bewustzijn, is het uiteindelijke oogmerk.

De Upanishads behoren tot de oergeschriften van de mensheid. Ze hebben hun oorsprong in de oude Vedische cultuur van India. De eerste van de zogeheten Klassieke teksten dateert van om en nabij 750 voor Christus, de laatste van rond het begin van onze jaartelling. Samen met de Bhagavad Gita en de Brahma Sutra - de aforistische uiteenzetting van de filosofie van de Upanishads - behorende Upanishads tot deprasthanatraya, de drieledige canon van de hindoeïstische wijsheidstraditie.



Wim van de Laar (1961) is yogaleraar en vertaler. Veel van de oosterse bronteksten die handelen over 'de natuurlijke staat' en bevrijding zijn hem lief. Geen van deze geschriften echter zijn hem zo dierbaar als de Upanishads. Hij vertaalde eerder de Yoga-Sutra's van Patañjali.